OLIMPIA

OLIMPIA

Instalacja fotograficzna

1996

________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________

OPIS TECHNICZNY

 

trzy fotografie barwne w pierwotnych ramach i jednokanałowa projekcja wideo (kolor), loop, 4:3 PAL, czas: 12’40”, dźwięk, wersja językowa: polski, napisy: angielski, rozmiary zdjęć: 120,5 x 180 x 2 cm; „biała” – 180 x 230,5 x 2 cm, wł. Barbara Kabala-Bonarska i Andrzej Bonarski, depozyt w Muzeum Narodowym w Krakowie.

________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________

________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________

DEMO

________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________

OPIS

„Olimpia” składa się z trzech wielkoformatowych fotografii oraz kilkuminutowego wideo. Pierwsze zdjęcie przedstawia artystkę upozowaną na podobieństwo Olimpii z obrazu Maneta, drugie ukazuję tę samą modelkę w sterylnej bieli, na łóżku szpitalnym, w towarzystwie pielęgniarki trzymającej kroplówkę, trzecie – starszą, samotną kobietę we współczesnym mieszkaniu. Symbolem pozwalającym zidentyfikować Olimpię jest cienka, czarna, atłasowa wstążka przewiązana na szyi każdej z nich. Wideo będące częścią instalacji jest zapisem dokumentującym wizytę w pokoju pielęgniarskim, gdzie odbywa się próba podłączenia chorej na raka kobiety (Olimpii) do kroplówki.

 

Kozyra, nawiązując do klasyki niegdyś awangardowego malarstwa, zachowując pełen anturaż pierwowzoru i rozbudowując scenę o dwa dodatkowe ujęcia oraz film, zamiast urokliwej młodej kobiety, przedstawia siebie w trakcie chemioterapii, ogoloną na łyso i bez makijażu.

 

„Pozwoliłam sfotografować się nagą pod kroplówką, by udowodnić, że chore ciało jest równie godne i normalne, jak zdrowe. Gdy ładnie wyglądasz, nie myślisz, jak funkcjonujesz. Patrząc na chore ciało, czujesz jego śmiertelność. Wszyscy zdrowi są OK, bo nie ma w nich wywalonej na wierzch biologiczności. I chodzą sobie idealni”.

 

Kozyra, podobnie jak Jo Spence czy Hannah Wilke, swoistym autoportretem, dokonuje wolty: przedstawia chorobę nie jako coś wstydliwego, czego według utartych wzorców nie powinno się pokazywać, co kłóci się z pięknem kobiecego ciała. Kiedyś Manet szokował ukazując nagość bez zbędnego sztafażu, dziś artystki te szokują prawdą nagiego i chorego ciała.

________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________

________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________

INFORMACJE DODATKOWE

• Kozyra przypadkowo została modelką w tym projekcie. Początkowo miała to być jej koleżanka ze szpitalnego pokoju, która chorowała na to samo, co Kozyra – ziarnicę złośliwą. Niestety, Magda zmarła przed rozpoczęciem zdjęć.

• Film wideo „Olimpia” (zazwyczaj towarzyszący instalacji) był wyświetlany samodzielnie w ramach projekcji pod wspólnym tytułem „Caught on Tape: Myths and Revisions”, które towarzyszyły wystawie: „Millennial Myths: Paintings by Lynn Randolph”, Arizona State University Art Museum w Tempe k. Phoenix. Kuratorka projekcji Vikki Dempsey podzieliła filmy na 5 programów; film Kozyry znalazł się w programie III pt. „Under the Skin”, poświęconym „mentalnym, emocjonalnym i fizycznym oddziaływaniom technologii na człowieka”.

• Dziesięć lat później, zaczynając wieloetapowy projekt „W sztuce marzenia stają się rzeczywistością”, Kozyra zdecydowała, że jednym z głównych utworów wykorzystanych w całym projekcie będzie aria Olimpii z „Opowieści Hoffmana” Jacquesa Offenbacha.

• „Olimpia” oraz choroba, z którą zmagała się artystka stanowią punkt wyjścia do nowego projektu Kozyry – filmu fabularnego „Projekt X”, zwycięzcy 4. edycji Nagrody Filmowej Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej, Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie oraz Szkoły Wajdy przyznanej podczas 39. Festiwalu Filmowym w Gdyni. 

• W pracy wykorzystano kota z „Piramidy zwierząt”.

• Praca istnieje w dwóch zestawach: Trzy fotografie kolorowe w pierwotnych ramach i jednokanałowe wideo (kolor), loop, 4:3 PAL, czas: 7’27”, dźwięk; rozmiar fotografii z ramą 200 x 260 x 40 cm każda

• Praca jest prezentowana na stałe w Galerii Sztuki Polskiej XX wieku w Muzeum Narodowym w Krakowie.

________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________

________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________

ZOBACZ WIĘCEJ

 

• British British Polish Polish. Sztuka krańców Europy, długie lata 90. i dziś, Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, Warszawa 2015
• „Katarzyna Kozyra, Casting”, Zachęta – Narodowa Galeria Sztuki, Warszawa 2010.
• „Katarzyna Kozyra”, Galleria Civica di Arte Contemporanea, Trento 2004.
• Katarzyna Kozyra, Museum of Contemporary Art, Zagrzeb 2001.
• „Katarzyna Kozyra, The Men’s Bathhouse, 48. International Biennial of Visual Arts, Venice, Polish Pavilion”, published by Zachęta Gallery of Art, Warszawa 1999.
• Katarzyna Kozyra. Prace 1993-1998, Instytut Polski, Lipsk 1999.
• „Chodzą sobie idealni. Z Katarzyną Kozyrą rozmawia Artur Żmijewski”, Warszawa, 6 października 1996 r., [w:] Galeria a.r.t 1992-1997, red. Adam Szymczyk, Płock 1999, s. 69 – 77.

• W SZTUCE MARZENIA STAJĄ SIĘ RZECZYWISTOŚCIĄ

• PIRAMIDA ZWIERZĄT

________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________

Podziękowania za współpracę zechcą przyjąć:

Paweł Althamer, Vikki Dempsey, Marek Goździewski, Katarzyna Górna, Sylwek Łuczak, Jędrzej Niestrój, Aleksandra Semenowicz, Magda.

 

Praca powstała dzięki wsparciu mamy Kozyry, Alicji.